Descargar Imprimir esta página

HELLER AMX 13/155 Instrucciones De Montaje página 3

Publicidad

A finales de los años 50 la idea que regía la fabricación del cañón 155
E
autopropulsado sobre el chasis AMX 13 era la de dotar al Ejército de Tierra de
un obús potente con una movilidad comparable a la de los tanques blindados más
rápidos y más ligeros. Por tanto, era preciso encontrar el vehículo con rueda tensora
más ligero posible, que a la vez estuviera bien protegido. Por ello se mantuvo el chasis modificado del
carro AMX 13 modelo 51, cuya reputación era indiscutible. Proyectado y puesto a punto por la Dirección
Técnica de Armamentos Terrestres, el cañón de 155 mm autopropulsado se fabricó íntegramente en
las organizaciones especializadas que dependían de este organismo del Estado, a saber: el Atelier
de Construction de Tarbes (A.T.S) para la fabricación del obús, el Atelier de Construction de Roanne
(A.R.E.) para la fabricación del chasis y el Etablissement d'Etudes et de Fabrications d'Armement de
Bourges (E.F.A.B.) para todo lo relativo al montaje del cañón y a las pruebas de tiro. El prototipo fue
presentado al Estado Mayor en 1964 y adoptado en 1965. El primer ejemplar de preserie se proyecta
en 1966. El 74 Regimiento de Artillería Blindada lleva a cabo los primeros experimentos a partir de
agosto de 1966 y a partir de septiembre comienzan con la producción en serie. Los primeros 155
autopropulsados son entregados en julio de 1968. En primer lugar equiparán al 74º Regimiento de
Artillería Blindada y al 1er Regimiento de Artillería de la Armada. El cañón de 155 mm modelo F3
autopropulsado estaba fundamentalmente constituido por una masa rotatoria de artillería no protegida,
el "OB 155 Mle 50" (aunque incluía un tubo de prolongación de 33 calibres que le confería la apelación
de cañón), montada de forma fija sobre un chasis. Este último será acortado para permitir que se ancle
mejor a tierra mediante la supresión de la rueda de tensión, que es sustituida por la última rueda de
rodaje. Para resistir a los esfuerzos de retroceso se instalaron en la parte trasera dos rejones de apoyo
que se clavaban en el suelo. Junto con un RATAC (Radar de Tiro de Artillería de Campo) y una CETAC
(Calculadora Electrónica de Tiro de Artillería de Campo) el cañón de 155 mm autopropulsado estaba
preparado para disparar en menos de un minuto. La tripulación comprendía un artillero y un piloto; el
resto, otro chófer y siete hombres transportados en un vehículo de acompañamiento se unían a la
tripulación para formar el equipo de artillería. De este modelo se fabricarán más de 500 ejemplares
(de los que unos 222 fueron destinados al ejército francés y el resto a la exportación: Argentina, Chile,
Chipre, Emiratos Árabes Unidos, Ecuador, Kuwait, Marruecos, Qatar, Sudán, Venezuela y Perú). El
cañón 155 autopropulsado continuará en servicio en el ejército francés hasta 1990.
CARACTERÍSTICAS
Peso
: 17,4 T en orden de marcha y de combate
Longitud
: 6,22 m
Altura
: 2,10 m
Anchura
: 2,72 m
Velocidad máxima en marcha : 60 Km/h
Autonomía en marcha
: 300 Km aproximadamente
Motor
: gasolina SOFAM tipo 8 GXB, 8 cilindros con placa de enfriamiento
por agua.
Suspensión
: Barras de torsión, péndolas sobre manguitos de bronce o
rodamientos de agujas.
Amortiguadores hidráulicos y topes flexibles sobre las péndolas
de los extremos.
Tren de rodamiento
: 10 ruedas simples con llantas de caucho. 6 rodillos de apoyo con
llantas de caucho.
Orugas de acero que pueden equiparse con zapatas de caucho.
Armamento
: 1 cañón de 155 mm de 33 calibres (5,511 m con freno de boca)
de carga manual.
Campo de tiro en dirección
: 30º a la derecha, 20º a la izquierda.
Campo de tiro en elevación : de 0º a 67º
Tripulación
: 10 hombres
No final dos anos 1950, a ideia que norteou a concepção do canhão de
P
155 móvel sobre chassis AMX 13 foi a de dotar o exército de uma poderosa
boca-de-fogo com uma mobilidade comparável à dos engenhos blindados
mais rápidos e mais leves. Era preciso, portanto, um veículo de rasto que
fosse o mais leve possível embora bem protegido. Foi utilizado o chassis modificado do carro
de combate AMX 13, modelo 51, cuja reputação era inabalável. Estudado e desenvolvido pela
Direcção Técnica do Aramamento Terrestre, francesa, o canhão móvel de 155 foi inteiramente
construído nos estabelecimentos especializados que pertenciam àquele organismo estatal: o
Atelier de Construction de Tarbes (A.T.S.) para a boca-de-fogo, o Atelier de Construction de
Roanne (A.R.E.) para o chassis e o Établissement d'Études et de Fabrications d'Armememnt de
Bourges (E.F.A.B.) relativamente à montagem do canhão e aos ensaios de disparos. O protótipo
foi apresentado ao estado-maior em 1964 e adoptado em 1965. O primeiro exemplar de pré-
produção é ensaiado em 1966. O 74º Regimento de Artilharia Blindada conduz a experiência
táctica a partir de agosto de 1966 e a produção em série inicia-se em setembro. Os primeiros
"155 móveis" de série começam a ser entregues em julho de 1968. Começam por equipar o 74º
RAB e o 1º RAMA (Regimento de Artilharia da Marinha). O "Canhão de 155 mm Modelo F3
Móvel" ou "CN 155 F3 AU" era essencialmente constituído por um corpo articulado de artilharia
não protegido, o "OB 155 mm 50" (mas com um tubo alongado de calibre 33 que lhe confere a
denominação de canhão), montado permanentemente sobre um chassis de rasto. Este último
será encurtado para permitir a utilização da peça em terra, por supressão da poleia tensora
cuja função será desempenhada pelo último roleto inferior. Para resistir ao impulso de recuo,
serão instalados na traseira dois pontos de ancoragem. Associado a um Radar de Tiro de
Artilharia de Campanha (RATAC) e a uma Máquina de Calcular Electrónica de Tiro de Artilharia
de Campanha (CETAC), o canhão móvel de 155 mm estava pronto para fazer fogo em menos
de um minuto. A equipa era composta por um chefe de peça e por um piloto. Sete homens e
um piloto transportados por um veículo de acompanhamento juntavam-se à equipa de modo a
formar a equipa da peça de artilharia. Foram fabricados mais de 500 exemplares (222 dos quais
para o exército francês, os restantes para exportação para: Argentina, Chile, Chipre, Emiratos
Árabes Unidos, Equador, Koweit, Marrocos, Catar, Sudão, Venezuela, Peru); o "155 móvel"
manter-se-á em serviço no exército francês até 1990.
CARACTERÍSTICAS:
Peso
: 17,4 T em ordem de marcha e de combate
Comprimento
: 6,22 m
Altura
: 210 m
Largura
: 2,72 m
Velocidade máxima, em estrada : 60 Km/h
Autonomia em estrada
: 300 Km, aproximadamente
Motor
: a gasolina SOFAM tipo 8, GXB, 8 cilindros planos refrigerados a
água
Suspensão
: barras de torção, balancins montados sobre anéis de bronze
ou rolamentos de agulhas
Amortecedores hidráulicos e batentes flexíveis nos balancins
externos
Trem de rodagem
: 10 rodas auxiliares simples com bandas de rodagem em borracha.
6 roletes de apoio com bandas de rodagem em borracha.
Lagartas de aço sobre as quais se podem aparafusar rastos em borracha.
Armamento
: 1 canhão de 155 mm de calibre 33 (5,511 m com freio de boca)
de carregamento manual.
Campo de tiro direccionado
: 30 ° à direita, 20 ° à esquerda
Campo de tiro em elevação
: de 0 ° a 67 °
Funcionamento de peça
: 10 homens
Het idee achter het ontwerp van de automatisch bewegende 155 mm kanon op
NL
het AMX 13 chassis aan het einde van de jaren 50 was om de landmacht te voorzien
van een krachtig vuurwapen met een mobiliteit vergelijkbaar met deze van de snelste
en lichtste pantservoertuigen. Het betrof dus het lichtst mogelijk rupsbandvoertuig die
tevens goed beschermd was. Het aangepast chassis van de AMX 13 model 51 , met zijn onbetwiste
reputatie, werd hiervoor gebruikt. Het automatisch bewegend 155 mm kanon, dat werd ontwikkeld en
afgesteld door de Direction Technique des Armements Terrestres (Technische directie van de landmacht),
werd volledig gefabriceerd in speciale vestigingen die onder de bevoegdheid van deze rijksinstelling vielen:
Het Atelier de Construction de Tarbes (Bouwatelier te Tarbes/A.T.S.) voor de vuurmond, Het Atelier de
Construction de Roanne (Bouwatelier te Roanne/A.R.E.) voor het chassis en het Etablissement d'Etudes
et de Fabrications d'Armement de Bourges (Vestiging voor de studie en fabricage van wapens te Bourges/
E.F.A.B.) voor wat betreft de montage van het kanon en de schietproeven. Het prototype werd in 1964 aan
de militaire staf voorgesteld en in 1965 goedgekeurd. Het eerste exemplair van de proefserie werd in 1966
uitgetest. Het 74ste regiment van pantserartillerie voerde vanaf augustus 1966 een tactische proefneming
uit en vanaf september werd de tank in serie geproduceerd. De eerste "automatisch bewegende 155mm
kanonnen" werden vanaf juli 1968 in serie geleverd. Deze werden eerst aan het 75ste RAB en het 1ste
RAMA (Régiment d'Artillerie de Marine/Artillerieregiment van de zeemacht) uitgedeeld. Het "automatisch
bewegend 155 mm Model F3 kanon" of "CN 155 F3 AU" werd voornamelijk samengesteld uit een niet-
beschermde en draaiende artillerie-massa, de "OB 155 Mle 50" (maar dan met een verlengde 33 kaliber
buis zodat de benaming kanon werd toegekend) die permanent op een rupsbandchassis werd gemonteerd.
Deze laatste werd ingekort om het wapen op de grond te kunnen bedienen door onderdrukking van de
spanrol en waarvan zijn functie werd overgenomen door de laatste looprol. Om aan de terugstootkracht
te kunnen weerstaan werden twee verankeringsnokken op de achterzijde geïnstalleerd. Het automatisch
bewegend 155mm kanon dat werd gekoppeld aan een volgradar van het Artillerie de Campagne
(veldgeschut/RATAC) en een elektronische vizier van het Artillerie de Campagne (veldgeschut/CETAC)
was in minder dan één minuut schietklaar. De bemanning bestond uit een commandant en een piloot.
Zeven personen en een piloot, die door een vergezellend voertuig werden getransporteerd, werden aan
de bemanning toegevoegd om deel van het team uit te maken. Het "automatisch bewegend 155mm kanon"
dat in meer dan 500 exemplaren werd vervaardigd (waarvan 222 voor het Frans leger, en de rest voor
de export: Argentinië, Chili, Cyprus, Verenigde Arabische Emiraten, Ecuador, Koeweit, Marokko, Qatar,
Soedan, Venezuela, Peru) bleef tot 1990 in dienst van het Franse leger.
EIGENSCHAPPEN
Gewicht
: 17,4 t werkings- en gevechtsgewicht
Lengte
: 6,22 m
Hoogte
: 2,10 m
Breedte
: 2,72 m
Maximum snelheid op de weg : 60 km/u
Autonomie op de weg
: Circa 300 km
Motor
: SOFAM type 8 GXB benzinemotor met 8 platte, watergekoelde cilinders
Vering
: torsiestangen, balanshefbomen gemonteerd op bronzen lagers of
naaldlagers. Hydraulische schokbrekers en soepele stootblokken voor
de uiterste balanshefbomen
Rupsloopwerk
: 10 eenvoudige looprollen uit rubberband. 6 steunrollen uit rubberband.
Stalen rupsbanden waarop rubber pantserplaten vastgeschroefd kunnen worden.
Bewapening
: 1 33 kaliber 155 mm kanon (5,511 m met mag-na-port), manueel te
laden.
Schietrichting
: 30° rechts, 20° links
Schiethelling
: van 0° tot 67°
Team
: 10 personen
Alla fine degli anni '50, l'idea alla base della concezione del cannone
I
semovente da 155 mm sul telaio dell'AMX 13 era di dotare l'esercito francese
di una potente bocca da fuoco, di mobilità simile a quelle degli autoblindo più
rapidi e leggeri. Era necessario dunque un veicolo cingolato il più leggero
possibile ma al contempo ben protetto: lo scafo modificato del carro armato AMX 13 modello 51,
dalla solida reputazione. Studiato e messo a punto dalla Direction Technique des Armements
Terrestres, il cannone semovente da 155 mm è stato interamente realizzato negli stabilimenti
specializzati controllati da questo organismo statale: l'Atelier de Construction di Tarbes (A.T.S.)
per la bocca da fuoco, l'Atelier de Construction di Roanne (A.R.E.) per il telaio e l'Etablissement
d'Etudes et de Fabrications d'Armement di Bourges (E.F.A.B.) per il montaggio del cannone e
le prove di tiro. Il prototipo fu presentato allo stato maggiore nel 1964 e fu adottato nel 1965.
Il primo esemplare della pre-produzione risale al 1966. Nell'agosto 1966 il 74° Reggimento di
Artiglieria Corazzata guida la sperimentazione tattica, e a settembre inizia la produzione in
serie. I primi "155 semovente" di serie sono pronti a luglio 1968 e saranno assegnati al 74° RAB
(Reggimento Artiglieria Corazzata) e al 1° RAMA (Reggimento Artiglieria Marina). Il "Cannone
da 155 mm Modello F3 Semovente", o "CN 155 F3 AU", era costituito essenzialmente da una
massa girevole di artiglieria non protetta, l'"OB 155 Mle 50" (ma con una canna da 33 calibri,
che gli permette di essere chiamato cannone), montata stabilmente su uno scafo cingolato.
Quest'ultimo sarà accorciato per permettere il funzionamento del mezzo a terra, eliminando la
puleggia di tensione e sostituendola con l'ultima ruota motrice. Per resistere alle forze di rinculo,
sul retro sono installati due ganci di ancoraggio. Associato a un Radar di Tiro dell'Artiglieria di
Campagna (RATAC) e a un Calcolatore Elettronico di Tiro dell'Artiglieria di Campagna (CETAC),
il cannone da 155mm semovente era pronto a far fuoco in meno di un minuto. L'equipaggio
comprendeva un capocarro e un pilota, a cui si aggiungevano sette uomini e un pilota trasportati
da un veicolo di accompagnamento. Fabbricato in più di 500 esemplari (di cui 222 per l'esercito
francese; il resto per l'esportazione: Argentina, Cile, Cipro, Emirati Arabi Uniti, Ecuador, Kuwait,
Marocco, Qatar, Sudan, Venezuela, Perù), il "155 semovente" resterà in servizio nell'esercito
francese fino al 1990.
CARATTERISTICHE
Peso
: 17,4 t in ordine di marcia e di combattimento
Lunghezza
: 6,22 m
Altezza
: 2,10 m
Larghezza
: 2,72 m
Velocità massima su strada
: 60 Km/h
Autonomia su strada
: circa 300 Km
Motore
: a benzina SOFAM tipo 8 GXB, 8 cilindri piatti raffreddati ad acqua
Sospensioni
: Barre di torsione, bilanceri montati sugli anelli di trasmissione
o sui cuscinetti ad aghi
Ammortizzatori idraulici e cuscinetti reggispinta
sui bilanceri estremi
Treno di rotolamento
: 10 ruote semplici con anello in gomma 6 ruote di sostegno
con anello in gomma
Cingoli in acciaio su cui possono essere avvitate suole in gomma
Armamento
: 1 cannone da 155 mm da 33 calibri (5,511 m con freno di bocca)
a caricamento manuale
Campo di tiro (direzione)
: 30° a destra, 20° a sinistra
Campo di tiro (elevazione)
: da 0° a 67°
Capienza dello scafo
: 10 persone
3

Publicidad

loading

Este manual también es adecuado para:

81151