Avanos MIC Serie Manual Del Usuario página 49

nie przebić tylnej ściany żołądka, trzustki, lewej nerki, tętnicy ani śledziony.
5. Znieczulić obszar wkłucia miejscowo, wstrzykując w powierzchnię otrzewnową 1% roztwór
lidokainy.
6. Wprowadzić zgodną igłę wprowadzającą 0,038 cala (0,965 mm) pośrodku wzorca
gastropeksji do kanału żołądka, kierując ją w stronę odźwiernika.
Uwaga: Przy wprowadzaniu zgłębnika J najlepszym kątem wprowadzenia jest kąt
45° w stosunku do powierzchni skóry.
7. Zastosować obrazowanie fluoroskopowe do potwierdzenia prawidłowego umieszczenia igły.
Aby dodatkowo ułatwić potwierdzenie, do nasadki igły można podłączyć napełnioną wodą
strzykawkę i zaciągnąć powietrze z kanału żołądka.
Uwaga: Po wypuszczeniu powietrza można wstrzyknąć środek cieniujący, aby
uwidocznić fałdy żołądka i potwierdzić pozycję.
8. Wsunąć prowadnik o grubości maksymalnie 0,038 cala (0,965 mm) przez igłę do żołądka i
zawinąć na dnie żołądka. Potwierdzić pozycję.
9. Wyjąć igłę wprowadzającą, pozostawiając prowadnik na miejscu, i zutylizować igłę zgodnie z
protokołem obowiązującym w placówce.
10. Wprowadzić zgodny, giętki cewnik 0,038 cala (0,965 mm) po prowadniku i pod kontrolą
fluoroskopową wprowadzić prowadnik do antrum żołądka.
11. Przesunąć prowadnik i giętki cewnik do momentu, gdy koniec cewnika znajdzie się przy
odźwierniku.
12. Przejść przez odźwiernik i wsunąć prowadnik oraz cewnik do dwunastnicy na głębokość
10–15 cm za więzadłem Treitza.
13. Wyjąć cewnik, pozostawiając prowadnik na miejscu, i zutylizować cewnik zgodnie z
protokołem obowiązującym w placówce.
Wykonanie stomii pod kontrolą endoskopową
1. Wykonać stomię, gdy żołądek jest ciągle rozszerzony przez napełnienie powietrzem i
przyciśnięty do ściany jamy brzusznej. Zlokalizować miejsce nakłucia w centrum wzorca
gastropeksji. Pod kontrolą endoskopową potwierdzić, że miejsce wprowadzenia znajduje się
nad dystalną częścią trzonu żołądka, poniżej łuku żebrowego i nad poprzecznicą.
Ostrzeżenie: Należy omijać tętnicę nadbrzuszną, która przechodzi na
połączeniu przyśrodkowych dwóch trzecich i bocznej jednej trzeciej mięśnia
prostego.
Ostrzeżenie: Należy uważać, aby nie wprowadzić igły punkcyjnej zbyt głęboko i
nie przebić tylnej ściany żołądka, trzustki, lewej nerki, tętnicy ani śledziony.
2. Znieczulić obszar wkłucia miejscowo, wstrzykując w powierzchnię otrzewnową 1% roztwór
lidokainy.
3. Wprowadzić zgodną igłę wprowadzającą 0,038 cala (0,965 mm) pośrodku wzorca
gastropeksji do kanału żołądka, kierując ją w stronę odźwiernika.
Uwaga: Przy wprowadzaniu zgłębnika J najlepszym kątem wprowadzenia jest kąt 45° w
stosunku do powierzchni skóry.
4. Zastosować obrazowanie endoskopowe do potwierdzenia prawidłowego umieszczenia igły.
5. Wsunąć prowadnik o grubości maksymalnie 0,038 cala (0,965 mm) przez igłę do żołądka.
Potwierdzić pozycję.
6. Pod kontrolą endoskopową chwycić prowadnik kleszczami atraumatycznymi.
7. Wyjąć igłę wprowadzającą, pozostawiając prowadnik na miejscu, i zutylizować igłę zgodnie z
protokołem obowiązującym w placówce.
Rozszerzenie
1. Użyć skalpela nr 11 do wykonania nacięcia na skórze przebiegającego wzdłuż prowadnika,
w dół przez tkankę podskórną i powięź mięśni brzusznych. Po wykonaniu nacięcia należy
zutylizować skalpel zgodnie z protokołem obowiązującym w placówce.
2. Wsunąć rozszerzacz po prowadniku i rozszerzyć stomię, tak aby była co najmniej cztery
rozmiary w skali French większa od umieszczanego zgłębnika do żywienia dojelitowego.
3. Wyjąć rozszerzacz po prowadniku, pozostawiając prowadnik na miejscu.
Uwaga: Po rozszerzeniu oddzielana osłonka może być użyta do ułatwienia przesuwania
zgłębnika przez stomię.
Chirurgiczne umieszczenie zgłębnika
1. Wsuwać zgłębnik do żywienia dojelitowego MIC* do chwili, aż balon znajdzie się w żołądku.
2. Palpacyjnie określić położenie zgłębnika w dwunastnicy. Jeśli położenie jest zadowalające,
sprawdzić pozycję zgłębnika. Końcówka powinna znajdować się 10–15 cm za więzadłem
Treitza.
Używając strzykawki z męskim złączem typu luer, napełnić balon.
• Napełnić balon LV za pomocą 2–3 ml sterylnej lub destylowanej wody.
• Napełnić standardowy balon za pomocą 7–10 ml sterylnej lub destylowanej wody.
Przestroga: Nie należy przekraczać 5 ml całkowitej objętości balonu w przypadku balonu
LV i 20 ml całkowitej objętości w przypadku balonu standardowego. Nie należy używać
powietrza. Nie należy wstrzykiwać do balonu środka cieniującego.
3. Wokół zgłębnika zawiązać szwy kapciuchowe.
4. Delikatnie pociągnąć zgłębnik w górę i od powierzchni brzucha do momentu, gdy balon
dotknie wewnętrznej ściany żołądka.
5. Za pomocą szwów kapciuchowych zamocować żołądek do otrzewnej. Należy uważać, aby nie
przebić balonu.
6. Oczyścić zgłębnik i stomię z resztek płynu lub środka poślizgowego.
7. Delikatnie przesunąć zewnętrzną podpórkę ustalającą na odległość około 2–3 mm od skóry.
Nie należy przyszywać podpórki do skóry.
Umieszczenie zgłębnika pod kontrolą fluoroskopową
(radiologiczną)
1. Wsunąć dystalny koniec zgłębnika po prowadniku przez stomię do żołądka.
2. Obracać zgłębnik do żywienia dojelitowego MIC* w czasie jego wsuwania, aby ułatwić
przejście zgłębnika przez odźwiernik i wprowadzenie go do jelita czczego.
3. Wsuwać zgłębnik do momentu, gdy jego koniec znajdzie się 10–15 cm za więzadłem Treitza,
a balon będzie w żołądku.
Używając strzykawki z męskim złączem typu luer, napełnić balon.
• Napełnić balon LV za pomocą 2–3 ml sterylnej lub destylowanej wody.
• Napełnić standardowy balon za pomocą 7–10 ml sterylnej lub destylowanej wody.
Przestroga: Nie należy przekraczać 5 ml całkowitej objętości balonu w przypadku
balonu LV i 20 ml całkowitej objętości w przypadku balonu standardowego. Nie należy
używać powietrza. Nie należy wstrzykiwać do balonu środka cieniującego.
4. Delikatnie pociągnąć zgłębnik w górę i od powierzchni brzucha do momentu, gdy balon
dotknie wewnętrznej ściany żołądka.
5. Oczyścić zgłębnik i stomię z resztek płynu lub środka poślizgowego.
6. Delikatnie przesunąć zewnętrzną podpórkę ustalającą na odległość około 2–3 mm od skóry.
Nie należy przyszywać podpórki do skóry.
7. Usunąć prowadnik.
Umieszczenie zgłębnika pod kontrolą endoskopową
1. Wsunąć dystalny koniec zgłębnika po prowadniku przez stomię do żołądka.
2. Uchwycić pętlę szwów lub koniec zgłębnika kleszczami atraumatycznymi.
3. Wprowadzić zgłębnik do żywienia dojelitowego MIC* przez odźwiernik i górną część
dwunastnicy. Wsuwać zgłębnik za pomocą kleszczy do momentu, gdy jego koniec znajdzie
się 10–15 cm za więzadłem Treitza, a balon będzie w żołądku.
4. Wypuścić zgłębnik i wyciągnąć jednocześnie endoskop i kleszcze, pozostawiając zgłębnik we
właściwym miejscu.
Używając strzykawki z męskim złączem typu luer, napełnić balon.
• Napełnić balon LV za pomocą 2–3 ml sterylnej lub destylowanej wody.
• Napełnić standardowy balon za pomocą 7–10 ml sterylnej lub destylowanej wody.
Przestroga: Nie należy przekraczać 5 ml całkowitej objętości balonu w przypadku
balonu LV i 20 ml całkowitej objętości w przypadku balonu standardowego. Nie należy
używać powietrza. Nie należy wstrzykiwać do balonu środka cieniującego.
5. Delikatnie pociągnąć zgłębnik w górę i od powierzchni brzucha do momentu, gdy balon
dotknie wewnętrznej ściany żołądka.
6. Oczyścić zgłębnik i stomię z resztek płynu lub środka poślizgowego.
7. Delikatnie przesunąć zewnętrzną podpórkę ustalającą na odległość około 2–3 mm od skóry.
Nie należy przyszywać podpórki do skóry.
8. Usunąć prowadnik.
Potwierdzenie położenia zgłębnika i jego drożności
1. Aby uniknąć ewentualnych powikłań (np. podrażnienia lub perforacji), sprawdzić właściwe
położenie zgłębnika za pomocą badania radiologicznego i upewnić się, że zgłębnik nie został
zapętlony w żołądku ani w jelicie cienkim.
2. Aby sprawdzić drożność zgłębnika, przepłukać wodą kanał jelita czczego.
3. Sprawdzić zawilgocenie wokół stomii. W razie wystąpienia objawów wycieku treści
żołądkowej, należy sprawdzić położenie zgłębnika i umiejscowienie zewnętrznej podpórki
ustalającej. W razie potrzeby należy dodawać po 1–2 ml sterylnej lub destylowanej wody.
Nie należy przekraczać wskazanej wyżej objętości balonu.
4. Upewnić się, że zewnętrzna podpórka ustalająca nie jest umieszczona zbyt ciasno przy skórze
i znajduje się 2–3 mm powyżej powierzchni brzucha po początkowym umieszczeniu oraz 1–2
mm powyżej powierzchni brzucha w przypadku zgłębnika po wymianie.
5. Żywienie zgodnie z zaleceniami lekarza można rozpocząć dopiero po potwierdzeniu
odpowiedniej drożności i prawidłowości umieszczenia.
Procedura wymiany przez utworzoną gastrostomię
1. Oczyścić skórę wokół stomii i zaczekać, aż wyschnie.
2. Wybrać odpowiedni rozmiar zgłębnika do żywienia dojelitowego MIC* i przygotować go
zgodnie ze wskazówkami w części „Przygotowanie zgłębnika" powyżej.
3. Jeśli wymiana będzie prowadzona pod kontrolą endoskopową, przeprowadzić rutynową
ezofagogastroduodenoskopię (panendoskopię). Po zakończeniu procedury i upewnieniu
się, że nie występują żadne nieprawidłowości, które mogłyby stanowić przeciwwskazanie
do umieszczenia zgłębnika, ułożyć pacjenta na plecach i napełnić żołądek powietrzem.
Manipulować endoskopem aż do pojawienia się założonego zgłębnika gastrostomijnego w
polu widzenia.
4. Pod kontrolą fluoroskopową lub endoskopową wprowadzić prowadnik z miękką końcówką
o grubości maksymalnie 0,038 cala (0,965 mm), korzystając z założonego zgłębnika
gastrostomijnego.
5. Usunąć zgłębnik gastrostomijny po prowadniku.
6. Umieścić zgłębnik do żywienia dojelitowego MIC* zgodnie z opisem w części „Umieszczenie
zgłębnika" powyżej.
Przestroga: Po wymianie zgłębnika żywieniowego delikatnie przesunąć zewnętrzną
podpórkę ustalającą na odległość około 1–2 mm od skóry. Nie należy przyszywać podpórki
do skóry.
7. Sprawdzić położenie zgłębnika i drożność zgodnie z opisem części „Potwierdzenie położenia
zgłębnika i jego drożności" powyżej.
Wytyczne dotyczące drożności zgłębnika
Prawidłowe przepłukiwanie zgłębnika jest najlepszym sposobem na uniknięcie zatkania i
utrzymanie jego drożności. Poniżej podane są wskazówki wyjaśniające, jak uniknąć zatkania i
utrzymać drożność zgłębnika.
• Należy przepłukiwać zgłębnik żywieniowy wodą co 4–6 godzin podczas ciągłego żywienia,
przy każdym przerwaniu żywienia lub przynajmniej co 8 godzin, gdy zgłębnik nie jest
używany.
• Należy przepłukiwać zgłębnik żywieniowy przed i po każdym podaniu leków, a także
pomiędzy kolejnymi podaniami. Pozwala to uniknąć interakcji leków z preparatem
żywieniowym i ewentualnego zatkania zgłębnika.
• Jeśli to możliwe, należy używać leków w płynie i skonsultować się z farmaceutą w celu
ustalenia, czy bezpieczne jest rozdrabnianie i mieszanie z wodą leków w postaci stałej. Jeżeli
jest to bezpieczne, należy przed podaniem przez zgłębnik żywieniowy sproszkować leki
w postaci stałej na drobny proszek i rozpuścić je w ciepłej wodzie. Nigdy nie należy kruszyć
49