Medtronic Endurant Manual Del Usuario página 242

2011/DEC/22 at 7:46 p.m. Doc number: M716803B001 [multi23]
•
Rozprężanie sekcji przechwytywania końcówki i usuwanie systemu wprowadzającego są
opisane w standardowej instrukcji użytkowania.
9.8.3. Demontaż tylnego uchwytu
W mało prawdopodobnym przypadku awarii systemu wprowadzającego w sytuacji, gdy uchwycony
proksymalny koniec koron i haczyki do zakotwiczenia stentu nadnerkowego nie mogą zostać w ogóle
rozprężone lub zostają rozprężone częściowo z powodu awarii tylnego pokrętła, technika „demontażu
tylnego uchwytu" może pozwolić na pomyślne rozprężenie proksymalnego końca koron oraz haczyków
do zakotwiczenia stentu nadnerkowego. Patrz instrukcje poniżej.
•
Rozdzielić połówki pokrętła. Jeśli pokrętło ma widoczne na zewnątrz zaczepy, należy nacisnąć
je za pomocą kleszczyków hemostatycznych, aby rozdzielić połówki. W przeciwnym razie można
je podważyć za pomocą ostrza noża lub innego przedmiotu.
•
Wsunąć końcówki pary kleszczy hemostatycznych do każdego z portów do demontażu tylnego
uchwytu.
•
Zdjąć tylny uchwyt przez wciśnięcie końcówek kleszczy do portów do demontażu uchwytu i
jednocześnie wycofać tylny uchwyt z systemu wprowadzającego.
•
Ustabilizować system wprowadzający.
•
Ręcznie popchnąć tylną rurkę typu T w celu rozprężenia uchwyconych końcówką koron i
haczyków do zakotwiczenia stentu nadnerkowego.
•
Ręcznie odciągnąć do tyłu tylną rurkę typu T w celu ponownego uchwycenia końcówki stożkowej
po rozprężeniu.
•
Usuwanie systemu wprowadzającego opisano w standardowej instrukcji użytkowania.
•
Podczas usuwania systemu wprowadzającego przytrzymać element tylnego uchwytu, tak aby
pozostał w pozycji wycofanej, a końcówka stożkowa została ponownie uchwycona.
9.8.4. Chwytanie pętlą końcówki stożkowej
W mało prawdopodobnym przypadku awarii systemu wprowadzającego w sytuacji, gdy uchwycony
proksymalny koniec koron i haczyków do zakotwiczenia stentu nadnerkowego nie mogą zostać w ogóle
rozprężone lub są tylko częściowo rozprężone z powodu awarii tylnego pokrętła, a technika „demontażu
tylnego pokrętła" (patrz Sekcja 9.8.3) nie daje zadowalającego rozprężenia proksymalnego końca koron
oraz haczyków do zakotwiczenia stentu nadnerkowego z powodu nadmiernej siły rozprężania, technika
„chwytania pętlą końcówki stożkowej" może pozwolić na pomyślne rozprężenie proksymalnego końca
koron oraz haczyków do zakotwiczenia stentu nadnerkowego. Patrz instrukcje poniżej.
•
Użyć urządzenia z pętlą.
•
Wsunąć urządzenie z pętlą do odcinka końcówki stożkowej systemu wprowadzającego,
korzystając z górnego dostępu piersiowego, tj. ramiennego.
•
Przy chwytaniu pętlą brzegu końcówki stożkowej systemu wprowadzającego skorzystać z
fluoroskopii.
•
Ustabilizować system wprowadzający, szczególnie jego tylny odcinek.
•
Pociągnąć urządzenie z pętlą w celu oddzielenia stentu nadnerkowego od sekcji
przechwytywania końcówki.
•
Ręcznie odciągnąć do tyłu tylną rurkę typu T w celu ponownego uchwycenia końcówki stożkowej
po rozprężeniu.
•
Usuwanie systemu wprowadzającego opisano w standardowej instrukcji użytkowania.
•
Podczas usuwania systemu wprowadzającego upewnić się, że tylna rurka typu T pozostaje w
pozycji wycofanej, a końcówka stożkowa została ponownie uchwycona.
9.9. Zalecenia dotyczące obrazowania kontrolnego
9.9.1. Informacje ogólne
Do powszechnie przyjętych metod obrazowania pacjentów ze stentgraftem zalicza się prześwietlenie
rentgenowskie jamy brzusznej oraz spiralną tomografię komputerową, z użyciem środka kontrastowego
lub bez niego. U pacjentów z upośledzoną funkcją nerek lub nietolerancją na środki kontrastowe należy
użyć alternatywnych metod obrazowania takich jak USG — kolorowy Doppler i obrazowanie metodą
rezonansu magnetycznego.
Metodę obrazowania należy wybrać, opierając się na dokonanej przez lekarza klinicznej ocenie pacjenta
przed implantacją i po niej.
9.9.2. Badanie RTG
Do oceny obecności złamania stentgraftu należy wykonać prześwietlenie rentgenowskie jamy brzusznej.
Do wizualizacji stentgraftu zalecane są zdjęcia tylno-przednie (PA) oraz boczne. Należy się upewnić, że
wszystkie moduły urządzenia zostały uwidocznione na zdjęciach.
9.9.3. Spiralna tomografia komputerowa z kontrastem
Do oceny zamocowania, zniekształceń, przylegania stentgraftu do ściany naczynia w proksymalnych i
dystalnych miejscach zamocowania, migracji stentgraftu, drożności stentgraftu, wymiarów tętniaka aorty
brzusznej, zamknięcia naczyń odchodzących oraz przecieku okołoprotezowego (włącznie z jego źródłem
i typem, jeśli zaistniał) należy korzystać ze spiralnej tomografii komputerowej ze środkiem kontrastującym.
Zalecane badanie obrazowe wykorzystuje kolimację od 3 do 5 mm przy interwałach reformatowania od
2 do 3 mm z objęciem obszaru od tętnicy trzewnej do tętnic biodrowych zewnętrznych lub udowych
podczas kontrastowania fazy tętniczej. Dla zwapnień lub obszarów, gdzie artefakty spowodowane
obecnością metalu mogą być błędnie zinterpretowane jako przeciek okołoprotezowy, należy wpierw
wykonać badanie tomografii komputerowej bez kontrastu przy użyciu grubszej kolimacji (10 mm), aby
uniknąć przegrzania się rurki. W tętniakach, które się nie kurczą, ale nie wykazują ewidentnego przecieku
okołoprotezowego i gdy nie ma problemów z umocowaniem, natychmiast po skanie fazy tętniczej można
wykonać opóźniony skan fazy żylnej. Opóźniony skan fazy żylnej można również wykonać przy grubszej
kolimacji (10 mm), jeżeli zachodzi obawa o przegrzewanie się rurki. Zwane jest to techniką trójfazową.
Zaleca się archiwizowanie całego zbioru danych elektronicznych na wypadek, gdyby w terminie
późniejszym było konieczne dokonanie specjalistycznej oceny (z użyciem pomiarów objętości,
rekonstrukcji trójwymiarowej i/lub oprogramowania do wykonywania pomiarów wspomaganych
komputerowo). Jeżeli tętniak nie skurczy się o więcej niż 5 mm w ciągu pierwszego roku, można przy
użyciu dostępnego na rynku oprogramowania uzyskać pomiary objętości będące bardziej czułym
wskaźnikiem wymiarów tętniaka aorty brzusznej.
9.9.4. Spiralna tomografia komputerowa bez kontrastu
Do oceny zamocowania, zniekształceń, przylegania stentgraftu do ściany naczynia w proksymalnych i
dystalnych miejscach zamocowania, migracji stentgraftu, okluzji naczyń oraz wymiarów tętniaka aorty
brzusznej z pomiarami jego średnicy i objętości u pacjentów z upośledzoną funkcją nerek można rozważyć
wykorzystanie spiralnej tomografii komputerowej bez kontrastu. W przypadku tętniaków nie kurczących
się w sposób wyraźny można rozważyć wykonanie pomocniczego badania USG — kolorowy Doppler w
celu oceny możliwego przecieku okołoprotezowego (włącznie z jego źródłem i typem, jeśli jest obecny).
9.9.5. Badanie MRI lub MRA
W wyspecjalizowanych ośrodkach u pacjentów z upośledzoną funkcją nerek, tj. niewydolnością nerek
można rozważyć obrazowanie lub angiografię rezonansem magnetycznym (MRI, MRA). Może wystąpić
artefakt związany ze stentem, więc należy postępować uważnie, aby zapewnić odpowiednią jakość
obrazowania zewnętrznej ściany tętniaka aorty brzusznej w celu oceny jego wymiarów. Jeżeli tętniak nie
kurczy się w sposób wyraźny, pomocny może być pomiar objętości. W przypadku wątpliwości związanych
z obrazowaniem zwapniałych obszarów, miejsc zamocowania lub zewnętrznej ściany worka tętniaka,
niezbędne może być wykonanie dodatkowej tomografii komputerowej bez kontrastu. Jeżeli pojawiają się
trudności w uwidocznieniu możliwego przecieku okołoprotezowego, można rozważyć wykonanie badania
USG — kolorowy Doppler.
240 Polski
multilang_23:20111121, alldocMod:20110915, alldocStyle:20111010, master_pageset:20110406,
languageLookup:20110919, table:20110623, characterJoin:20080301, 3of9:20071016, 3of9_svg:
20071610
printspec:a6